Każdy dzień który rozpoczyna się pisaniem bloga nasuwa mi pewną myśl. Co skłania ludzi do pisania blogów. Przecież próba przebicia się przez ten szum informacji jest znikła. Chęć zdobycia sławy też raczej jest trudna do osiągnięcia. Sławy świata blogów nie są tak wielkie jak w realnym świecie i prawie zawsze są sezonowe. Jednakże ta podstawowa chęć przekazywania informacji i radość chociaż z jednego nieznajomego czytelnika robi swoje. Mimo ze część ludzi twierdzi że blogowanie jest jednostronnym nadawaniem informacji, zawsze nam blogerom chodzi o wymianę informacji w sferze dwustronnej. Pozwala na to że nasze myśli nie znikają od tak w przestrzeni, są zgromadzone w jednym miejscu, a te krótkie sygnały od różnych ludzi, mówiące "Tak jestem tutaj, czytam!" Przynoszą radość. Czasami są to tylko statystyki odwiedzin bloga, czasami komentarze do kolejnych postów, a nawet "zaplatanie się wątków", wspólne nawiązywanie do wątków z innymi blogami. To wśzystko tworzy pewną wirtualną wspólnotę, ludzi sobie obcych, ale rozumiejących się w tym pewnym stopniu. Bo bez względu na nasze poglądy, jesteśmy blogerami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz